Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ

Όταν φτιάξαμε με την σύζυγο, το σπίτι που μένουμε τώρα , η αυλή η οποία αφήσαμε ήταν σχετικά μικρή για να χωρέσει και μια ψησταριά με ένα φουρνάκι και λίγο χώρο για εστίαση . Έτσι λοιπόν μετά από λίγα χρόνια πήραμε την άγουσα και ανεβήκαμε στην ταράτσα μας , εκεί αφού κάναμε ένα τοιχάκι (ένα μέτρο μέσα από το μπαλκόνι) για να ασφαλίσουμε παιδιά και εαυτούς βάλαμε ψησταριά , φουρνάκι ,πάγκο με νεροχύτη και μια πλήρης τουαλέτα (ίσως μελλοντικά κανένα δωματιάκι ?) .

Εκεί λοιπόν, ανά τακτά διαστήματα μέσα στο καλοκαιράκι ,μαζευόμαστε συγγενείς και φίλοι και όλοι μαζί θυσιάζουμε όπως τον αρχαίο καλό καιρό , προκειμένου να ξορκίσουμε την χοληστερίνη.

Γενική άποψη του χώρου.



Ειδική άποψη του θυσιαστηρίου , όπου το θυσιαζόμενο έμεινε μια νύχτα στο ψυγείο αλατοπιπερομένο , να μαλακώσει
Εδώ είναι το αγαπημένο μου φουρνάκι , που αφού καεί καλά και ασπρίσει


Εισάγετε το ερίφιο και για μισή περίπου ώρα σκεπάζετε με την γάστρα να μην αρπάξει



Από τα δυο χέρια που βλέπετε , διαφορετικά μεταξύ τους , κανένα δεν είναι δικό μου , εγώ βαστώ το ταψί με το φουρνόξυλο και κάτι τύποι με δικαιολογία την δοκιμή τρώνε τις τραγανές πατάτες .



Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Φίλοι κι αδέρφια καλό χειμώνα και τα κεφάλια μέσα (σε μένα το λέω).

Στο διάστημα που πέρασε από την τελευταία μου ανάρτηση ο Μαραθώνας έγινε δύο φορές στόχος εμπρηστών , την τελευταία φορά μάλιστα ήμασταν σε μελισσοκομικό σεμινάριο υπό τον Σπύρο Σκαρέα.


Το παράξενο ήταν ότι οι εμπρησμοί έγιναν σε σημεία χωρίς οικοδομικό η άλλο ενδιαφέρον ( όχι τουλάχιστον ακόμα ).

Ενώ από καιρό σχεδιάζαμε οικογενειακά να κατέβουμε στα Χάνια για διακοπές , να δούμε την βαφτιστήρα μας , και τους φίλους μας τους μελισσοκόμους , η κύρια εργασία μου είχε άλλη γνώμη και μας έφερε άνω-κάτω τον σχεδιασμό.

Τελευταία ώρα βρήκαμε ξενοδοχείο στην Ζάκυνθο και πήγαμε για έξι ημέρες , οπού και περάσαμε πολύ καλά . Μπάνιο ,ηλιοθεραπεία , καλό φαί , ύπνος τα μεσημέρια και βόλτες το βράδι ήταν οι ασχολίες μας . Ξεκουραστήκαμε παιδιά .

Η πόλη από την Μπόχαλι


Μερικές φορές ένιωσα σαν Σεϊχής .


Τώρα όμως παλικάρια μου τα κεφάλια μέσα , στις λίγες ημέρες που μένουν ωσότου να πάω για δουλειά , σκέψης , στο μυαλό μου τριγυρίζουνε πολλές (μελισσοκομικές). Φτιάχνω τρέιλερ , στα πρότυπα του Σουηδού (θυμάστε ?) , αν πάει καλά , σύντομα θα σας το δείξω .