Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Γενικά κι απ’ όλα

Κατ’ αρχήν τα χρόνια μου πολλά σε όλους του Γιώργηδες της παρέας μας που είναι πολλοί αλλά κι όλου του κόσμου.



Την Τετάρτη που μας πέρασε κατέβηκα ξανά στο Αργος για την εβδομαδιαία τακτική επιθεώρηση , βρήκα άλλα τέσσερα μελίσσια ορφανά και χωρίς πολύ σκέψη έφτιαξα πάλι παραφυάδες χωρίζοντάς τα στην μέση ή και στα τρία . Μάλλον κατέβασα δυνατά μελίσσια, απ’ ότι συμπεραίνω συζητώντας το , αλλά δεν με στεναχωρεί αυτό γιατί με τους χωρισμούς σε παραφυάδες ίσως φτάσω αισίως τα 27 μελίσσια φεύγοντας από το Άργος και παρηγορούμε στην σκέψη « δεν θα πάρω μέλι , θα πάρω μελίσσια» , ο Κυρ Κώστας να’ ναι καλά .

Στο Αργος είχα και καλή παρέα αυτή την φορά , τον κυρ Μήτσο , που έκανε γαμπρό μελισσοκόμο και τον τραβάει στις εξοχές για παρέα.



Αυτή την βδομάδα συνελήφθει κι ο πρώτος αφεσμός στο βάλτο που πάω τις παραφυάδες που φτιάχνω , ήταν από παραφυάδα που ξέχασα να ελέγξω και αφού δεν πρόσθεσα πλαίσιο , αυτό έχτισε για λίγο στο καπάκι και μετά την «έκανε».





Το καημένο ήταν μια σταλιά και το συνένωσα με ένα άλλο ορφανό ,με την μέθοδο του τσίπουρου , επιτυχώς .



Στο ένα μελισσοκομείο μου που δεν έχει πολύ κοντά νερό , έχω εγκαταστήσει μια «ποτίστρα» για τα κορίτσια . Μια μέρα που μου περίσσεψαν δύο-τρία κιλά σιρόπι για να μην το πάρω πίσω και το πετάξω το έβαλα στην ποτίστρα που δεν είχε νερό και συνέχισα να εργάζομαι στα μελίσσια που ήταν 20-25 μέτρα πιο μακριά.


Σε λίγο τα μελίσσια άρχισαν να βρίσκουν το σιρόπι και να το κουβαλούν με φασαρία ευτυχώς στον χώρο της ποτίστρας , στην αρχή πανικοβλήθηκα και φοβήθηκα τυχόν λεηλασία αλλά γρήγορα διαπίστωσα ότι στο μελισσοκομείο επικρατούσε χαλαρή ευτυχία .





Στην blogo καριέρα μου έχω γνωριστεί με πολλούς ερασιτέχνες μελισσοκόμους , ένας από αυτούς είναι κι ο Γιάννης ο Στρ. από την όμορφη Αλεξανδρούπολη που μου έστειλε φωτογραφίες από αυτοσχέδιες ταΐστρες που έφτιαξε κι εγώ παίρνω το θάρρος να τις δημοσιεύσω , προκειμένου να δείξω πως είναι απλές και οικονομικότερες .


Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Νεότερα από το Άργος – Εναέριες παγίδες αφεσμών



Την Παρασκευή που μας πέρασε κατέβηκα ξανά στο Άργος να δώ πως πάει η κατάσταση . Διαβάζοντας τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης του Ν Παγώνη , του Δημήτρη από τους Μολάους και του Π. Καμπόσου , είχα και τις πληροφορίες από τον Κώστα Δ. που μαζί του κατέβηκα και είχε πάει την προηγούμενη μέρα και κατέβηκα «κουμπωμένος» και προετοιμασμένος να δώ τα πάντα .


Έχω κατεβάσει στο Άργος δέκα μελίσσια διαφορετικής δυναμικότητας και εφοδιασμένα με διαφορετικό τρόπο για να δώ όλες τις μορφές και όλες τις ιδιοτροπίες της νεκταροέκκρισης της πορτοκαλιάς χωρίς να βάλω σε περιπέτειες τα υπόλοιπα μελίσσια μου , που ετοιμάζω για τον έλατο .

Τα είδα όλα ,αν και οι πορτοκαλιές δεν έχουν πλήρως ανθήσει , είχα δύο αφεσμούς και μια απόπειρα αφεσμού που πρόλαβα γιατί βρήκα την βασιλοπούλα ενώ είχε βασιλοκύτταρα το μελίσσι . Οι αφεσμοί ήταν σε δύο μελίσσια που ενώ ήταν μονά δέκα πλαισίων (8-7 γόνοι) τους έβαλα μισοπάτωμα άχτιστο , ούτε να το πλησιάσουν !!!!

Τα διώροφα είχαν ανάπτυξη καλή για μία βδομάδα , είχαν αυξήσει τους γόνους και έβαζαν και μελάκι , φοβισμένος από τους προηγούμενους αφεσμούς , τους πήρα από μια παραφυάδα και σε καναδυό έβαλα και όροφο. Τα υπόλοιπα αφού πάλι πήρα από μια παραφυάδα , πρόσθεσα κτισμένα και άκτιστα πλαίσια ,αφήνοντας τα στην προ επταημέρου κατάσταση.




   

  


Την ημέρα που πρώτο κατέβηκα δεν πήρα μαζί μου παγίδες αφεσμών και τώρα τις πήρα και τις έστησα κιόλας ‘’φοβούμενος’’ πιο πολύ επανάληψη του σκηνικού παρά με την ελπίδα να πιάσω ξένα μελίσσια.


Φέτος σκέφτηκα και έφτιαξα μια βάση για τις κυψέλες παγίδες , πτυσσόμενη που φέρνει την κυψέλη παγίδα σε ύψος 1,5m από το έδαφος . Αφού τελείωσα την εγκατάσταση τις κοίταγα και γελούσα γιατί μοιάζουν με ιπτάμενες κυψέλες και φαντάζομαι τι θα σκεφτεί όποιος τις δει να αιωρούνται έτσι. Την δουλειά τους να κάνουν.









Νεότερα σε μια βδομάδα πάλι , το Αργος είναι ένας υπέροχος και ευλογημένος τόπος που αυτήν την εποχή δίνει ψωμάκι σε πολλές οικογένειες επαγγελματιών και ερασιτεχνών μελισσοκόμων , πολλά μελίσσια παιδιά , πάρα πολλά όπου κι αν κοιτάξεις αλλά έμεινα από μπαταρία στην φωτομηχανή για να σας τα έδειχνα .

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Αποστολή στο Αργος


Σε προηγούμενη ανάρτησή μου είχα αναφέρει ότι ένας από τους φετινούς στόχους μου είναι να δοκιμάσω την μεταφορά μελισσιών στο Άργος για το πορτοκάλι και ταυτόχρονα να γνωρίσω από κοντά τις ιδιοτροπίες αυτής της νεκταροέκρισης ( έντονη σμηνουργία και έντονο κτίσιμο κηρήθρων ).



 

Το σημερινό πρωινό με βρήκε με μια παρέα φίλων στο ‘Αργος να ξεφορτώνουμε από λίγα μελίσσια ο καθένας (δοκιμαστικά). Η άνθηση της πορτοκαλιάς ξεκινά ανά κύματα και κατά τις εκτιμήσεις μας θα κρατήσει 15 με 20 ημέρες (λέμε τώρα ), αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η πολύ υγρασία στην περιοχή και η χαμηλή θερμοκρασία 5 βαθμούς στις 07:30 πμ ,που στον Μαραθώνα είχε 11 βαθμούς (τηλεφωνική διαπίστωση ) .


Στο σημείο που ξεφορτώσαμε είχαμε αφήσει από τις αρχές του Μάρτη από ένα μελίσσι σαν δείκτες , το δικό μου εξαράκι ήταν εξαράκι με από δύο πλαίσια άκτιστα στις άκρες , μέχρι την Μ. Πέμπτη που πήγε να τα δει ένας από μας . Σήμερα , μετά από οχτώ ημέρες ήταν δεκάρι , κτισμένο παντού και με μέλια στα ακριανά πλαίσια που σημαίνει πως θα έχουμε τρεχάλες (άπειροι όντες από πορτοκαλοέκριση)

   

Ένα φίλος τώρα ,μετά από προσμονή κάμποσων ημερών , πήρε επιτέλους τα μελισσάκια του και από συλλέκτης μελισσοκομικών αντικειμένων (υπονοούμενο) έγινε μελισσοκόμος και άρχισε κι αυτός να τρέχει.


Στις φωτό ο Κώστας με τον υιό του Ευάγγελο , έναν τολμηρό νεαρό που παρά τα πρώτα τσιμπήματα δεν φαίνεται να μασάει και τον βλέπω να το χει το μικρόβιο .


        


         

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Ο καθυστερημένος !!

Φίλοι μου , τις ημέρες της Αναστάσεως ήμουν μακριά από υπολογιστές και τεχνολογία hi-teck , από την μια ησύχασα από την άλλη σας έχασα .


Με την σειρά μου λοιπόν κι εγώ ,εύχομαι να τελειώσουν, μαζί με του Κυρίου, και τα δικά μας προσωπικά μαρτύρια και βάσανα και η Ανάστασή Του να σημάνει για μας, μια ανάταση του ηθικού και δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα που ο κάθε ένας μας δίνει.

Και οπωσδήποτε γερά μελίσσια και καλά μέλια για όλους μας.