Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Πειραματισμοί με υλικά κατασκευής κυψελών .



Η Οδύσσεια ενός τύπου που δεν είχε δουλειά να κάνει.


Το 2004 ξεκινώντας την ενασχόληση μου με την μελισσοκομία απόκτησα και τις πρώτες μου κυψέλες μαζί με τα πρώτα μου μελίσσια. Γρήγορα ήρθε η στιγμή να βάλω ορόφους και στράφηκα στην αγορά  των μελισσοκομικών ειδών για να τους προμηθευτώ . Αφού τους αγόρασα , ο καταστηματάρχης και οι φίλοι μελισσοκόμοι μου είπαν πως τώρα θα πρέπει κάψω τους ρόζους , να τους τρίψω , να τις στοκάρω καλά σε ρόζους και ενώσεις , να τις περάσω  λινέλαιο  και να τις βάψω στα χρώματα που επιθυμώ.
Στραβογιαννάκος τότε έκανα ότι μου έλεγαν οι παλαιότεροι, σιγά σιγά όμως διαπίστωνα πως παρά τις φροντίδες μου οι όροφοι έσκαγαν στις ενώσεις ή κατά μήκος του συμπαγούς ξύλου .






Δεν θέλω να νομίσετε πως κακίζω  γιαυτό τους κατασκευαστές κυψελών , όχι με τίποτα, αυτοί κάνουν την δουλειά τους . Εγώ είμαι τεμπέλης και δεν θέλω να τρίβω και να βάφω κάθε λίγο και λιγάκι τις κυψέλες μου .
 Έτσι κάποια στιγμή που ένας  φίλος πετούσε κάτι ράφια από 20 χιλιοστά κόντρα πλακέ (έχω αναφερθεί παλαιότερα) έφτιαξα τους πρώτους  ορόφους από κόντρα πλακέ θαλάσσης . 
Πολύ καλή αντοχή στο χρόνο , στα χτυπήματα και ούτε ένα σκάσιμο σε ενώσεις .          

Πολύ βάρος όμως παιδιά, διώροφη κυψέλη ήθελε δύο άτομα να σηκωθεί .





Τότε επέστρεψα πίσω πάλι και έψαξα και βρήκα τάβλα από έλατο  24 εκατοστά φάρδος και 2 εκατοστά πάχος , προσπάθησα μάλιστα στα δεσίματα μεταξύ των γωνιών να εφαρμόσω μια ένωση που είχα δει από ένα φίλο στην Σαλαμίνα , αλλά τίποτα , μείωσα το βάρος αλλά όχι τα σχασίματα του ζωντανού ξύλου σε πολύ πρώιμο στάδιο.





 Ψάχνοντας στο διαδίκτυο σε άλλα μέρη του κόσμου έβλεπα διάφορους τύπους κυψελών διαφορετικούς από αυτούς που χρησιμοποιούμε εμείς αλλά στο ίδιο πνεύμα και πιθανών και διαστάσεις. Μου άρεσαν πολύ στην όψη οι κυψέλες  του Τούρκου φίλου και bloger από την Γερμανία του Μεχμέτ Γιουκσέλ   http://mehmetyuksel1.blogspot.com/  και γενικά οι όψη των κυψελών και ορόφων που χρησιμοποιούν στην Μεγ. Βρετανία .
Προσπαθώντας να κάνω κάτι που να τους μοιάζει αλλά και να είναι κοντά στο δικό μου πνεύμα και φιλοσοφία (μιλάμε ο τύπος……)κατέληξα στον τύπο κατασκευής που βλέπετε πιο κάτω.







Που μπορεί να έχει και αυτή την μορφή αν χρησιμοποιούμε συνδετήρες τύπου Σωτηρόπουλου.



 Που φτιάχνεται κάπως έτσι ( δεν φαίνεται σωστά ο τρόπος σύνδεσης , επιφυλάσσομαι για το μέλλον.)






Τότε ήταν που ανακάλυψα (εγώ πρώτος ) το τάνκς (έτσι το λένε) , το μηχάνημα που χάρη σε αυτό λειαίνονται τέλεια οι αιχμές και τα σημεία που ενώνονται τρία διαφορετικά τμήματα ξύλου , έτσι που αν το βάψουμε και σωστά θα είναι τέλειο. 




Στο μέλλον θα προσπαθήσω να φτιάξω το καπάκι με κλήση για  να μοιάζει με σκεπή – κεραμοσκεπή 

 Η όλη φασαρία γίνετε για να κατασκευάσω κυψέλες με αντοχή στο χρόνο , όμορφες και διαφορετικές στην όψη, με βάρος περίπου με αυτής του εμπορίου και που θα προστατεύουν τα μελισσάκια μου.

Κλασικός  Έλλην ( όλα για τα παιδιά μας)




7 σχόλια:

Anestis Ketsetzidis είπε...

Σωστός!

glam είπε...

Πολύ όμορφες!

Beekeeper είπε...

Γιαυτό εγώ δεν τις τρίβω απο την αρχή. Γιατι και να τις τρίψω θα σκάσουν στο τελος! :)

Γεια στα χέρια σου μάστορα. Το βάρος παντως δεν είναι απαγορυετικό πάντα. Οταν μιλαμε για γερη κατασκευή είναι οκ. Μπορεί κάποιος να έχει σταθερό μελισσοκομείο και να μην τον νοιαζει.

Σκεπή με κλιση εχω χρησιμοποιήσει στο χωρίο , αλλα δεν έβαλα λαμαρίνα και σκασαν κι αυτές....

Mike.IT είπε...

Ωραίες δουλειές και νοικοκυρεμένες!!!Μπράβο Κώστα!

evangelos naxios είπε...

Κωστα δεν σε συγχαίρω για αυτα που κανεις φοβερα,αλλα και γιαυτα που λες!

explore.bees είπε...

Μπράβο μάστορα ,,

Για άλλη μια φορά απ΄΄΄΄έδειξες το μεράκι σου .

Να είσαι καλά .
Χρήστος Μαραγκός

Unknown είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΠΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙΟΙ ΚΥΨΕΛΕΣ!
ΑΝΤΕΞΑΝ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ